یک روز مالیاتی دیگر فرا رسیده و رفته است و اکثر آمریکایی ها معتقدند که بیش از حد پرداخت می کنند. یک نظرسنجی اخیر نشان داد که 56 درصد می گویند که بیشتر از سهم خود پرداخت می کنند. متأسفانه، با توجه به سطح دیوانه‌وار بدهی‌هایی که سیاستمداران واشنگتن در طول سال‌ها انباشته‌اند، می‌ترسم این تازه آغاز راه باشد. با در نظر گرفتن این موضوع، در اینجا برخی از حقایق مهم در مورد سیستم مالیاتی ما وجود دارد که ممکن است ندانید.
مالیات بر حقوق سنگین ترین بار برای اکثر مالیات دهندگان آمریکایی است، اما مالیات بر درآمد برای بسیاری از مردم قابل مشاهده تر و دردناک تر است. اگرچه ما به آن عادت کرده‌ایم – و اگرچه این امر بر تصمیم‌گیری‌های آمریکایی‌ها در مورد میزان کار، سرمایه‌گذاری یا پس‌انداز تأثیر می‌گذارد، مالیات بر درآمد در بیشتر عمر کشور ما وجود نداشته است.
در سال 1895، دادگاه عالی علیه مالیات مستقیم بر درآمد شهروندان و شرکت های آمریکایی حکم داد، چیزی که در قانون تعرفه ویلسون-گورمن در سال قبل گنجانده شده بود. دادگاه دریافت که چنین مالیاتی ناقض الزام قانون اساسی است که مالیات ها بر اساس جمعیت بین ایالت ها تقسیم می شود. اصلاح قانون اساسی – شانزدهمین – لازم بود تا در نهایت آن را تغییر داد و راه را برای مالیات بر درآمد مدرن هموار کرد.
اولین فرم خدمات درآمد داخلی 1040، که در سال 1913 پس از تصویب اصلاحیه 16 ارائه شد، در مقایسه با آنچه امروز می دانیم، بسیار ساده بود. تنها چهار صفحه شامل دستورالعمل ها بود و بالاترین نرخ مالیات 7 درصد برای درآمدهای بالای 500000 دلار بود که به دلار امروزی بیش از 15 میلیون دلار است.
برخی از مردم از مالیات 7 درصدی وحشت زده شدند و هشدار دادند که این مالیات می تواند ما را در یک شیب لغزنده قرار دهد تا نرخ های بالاتر – شاید حتی بالاتر از 10 درصد – که بر اکثریت قریب به اتفاق مردم تحمیل می شود. آنها را به خاطر ترس از چنین چیزی دیوانه خطاب کردند.
و با این حال، همانطور که توسط برخی واقع گرایان پیش بینی می شود، نرخ مالیات بر درآمد نه تنها افزایش یافته است، بلکه آستانه اعمال آن نیز کاهش یافته است. در دهه 1950 و تحت دولت آیزنهاور، بالاترین نرخ مالیات بر درآمد نهایی تا 91 درصد برای افراد بود.
این نرخ برای درآمدهای بیش از 200000 دلار اعمال می‌شود که امروز حدود 2 میلیون دلار برای افراد مجرد و 400000 دلار است که امروز حدود 4 میلیون دلار است، برای زوج‌های متاهل که مشترکاً پرونده دارند. این مالیات های بالا بخشی از یک سیاست گسترده تر برای مدیریت تعدیل های مالی پس از جنگ و تامین مالی برنامه های فدرال بود. این شرط‌بندی‌ها همچنین نتوانسته‌اند آنقدر که ممکن است فکر می‌کنید پول جمع کنند، زیرا حفره‌های زیادی در کد مالیاتی وجود دارد.
اگرچه امروز نرخ نهایی بسیار کمتر است، اما کد مالیات بر درآمد بسیار پیچیده است. ویل مک براید، محقق بنیاد مالیاتی اخیراً نوشت: «از سال 2021، کد مالیاتی ایالات متحده 4.3 میلیون کلمه طولانی و در حال رشد بود. این بسیار طولانی تر و احتمالاً بسیار پیچیده تر از کدهای مالیاتی سایر کشورها است. دلایل متعددی برای این امر وجود دارد.
اول، بسیاری از برنامه های تامین اجتماعی از طریق کد درآمد داخلی اداره می شوند. در شهادت اخیر در مقابل کمیته بودجه سنا، کریس ادواردز از موسسه کاتو نوشت که «کد مالیاتی یک آشفتگی رو به رشد است. تعداد تهیه کنندگان رسمی مالیات از 53 نفر در سال 1970 به 205 نفر در حال حاضر افزایش یافته است و اداره امور مالیاتی و اجرای آن را دشوارتر می کند.
وی افزود: «ما به تجربه می دانیم که هزینه های مالیاتی پیچیده مانند اعتبار مالیاتی مسکن با درآمد کم و اعتبار مالیات بر درآمد حاصله، خطاها و سوء استفاده های قابل توجهی ایجاد می کند.
همچنین، برخلاف تصور عمومی، سیستم مالیات بر درآمد ایالات متحده در واقع کاملاً مترقی است. بر اساس گزارش بنیاد مالیات، «اگرچه 1 درصد برتر مالیات دهندگان 19.7 درصد از کل درآمد ناخالص تعدیل شده را به دست می آورند، اما 37.3 درصد از کل مالیات بر درآمد را پرداخت می کنند».
این بنیاد می افزاید که «تنها 3 درصد مالیات ها توسط پایین ترین نیمی از افراد درآمدی پرداخت می شود». حفظ این پیشرفت از طریق انواع مقررات مالیاتی، پیچیدگی کد را افزایش می دهد.
این ترقی گرایی معمولاً توسط کسانی که استدلال می کنند که مالیات بر ثروتمندان راه حل کاهش بدهی ملی رو به رشد آمریکا است نادیده گرفته می شود. غوطه ور کردن ثروتمندان، در عین سادگی جذاب، مقیاس مشکل را از دست می دهد.
برایان ریدل، یکی از همکاران ارشد موسسه منهتن، خاطرنشان کرد که اگر ما 100 درصد درآمد هر فردی را که بیش از 500000 دلار در سال دارند مصادره کنیم، کمتر از یک سال به دولت کمک مالی خواهد کرد. این امر عظمت 34 تریلیون دلار بدهی ملی را در مقایسه با درآمد ثروتمندان نشان می دهد.
گرفتن مالیات از ثروتمندان یک حواس پرتی راحت است که این واقعیت را پنهان می کند که اگر هزینه ها کاهش نیابد، مالیات ها باید بر همه، بر بسیاری، افزایش یابد. در این هفته مالیات، من از کنگره می خواهم که کاهش را آغاز کند.
Creators.com